نویسنده
Admin
تعداد پستها : 160
تاريخ التسجيل : 2009-02-20
 | |  جنگی که پیروزی در آن هم شکست است | |
بعید است روزی فرا برسد که ما بتوانیم افغانستان را با شعار پیروزی کامل ترک کنیم فرید زکریا
می توانید این پروسه را به نوعی حرکت های عادی و تکراری تشبیه کنید . هر چند سال یک بار باب وودوارد یکی از کتاب های خود را منتشر و البته ساکنان کاخ سفید را شوکه می کند. همگان از افشاسازی های او متعجب می شوند. این بار به نظر می رسد که باراک اوباما رئیس جمهوری ایالات متحده اندک علاقه ای به متعهد بودن به نبرد در افغانستان ندارد. معاون رئیس جمهوری جو بایدن هم از گزینه های متفاوت دیگری برای مبارزه با تروریسم سخن می گوید . ژنرال ها هم اوباما را محاصره کرده اند و از او می خواهند که به بازسازی ارتش در افغانستان رو آورد . آیا هیچ کدام از این مسائل برای افرادی که در دو سال گذشته روزنامه ها را خوانده اند تعجب آور است؟ منتقدان اوباما به مفاد این کتاب استناد کرده و اوباما را به ترسویی تشبیه می کنند که نمی تواند یا نمی خواهد نبرد در افغانستان را ادامه دهد.این طیف ادعا می کنند که اوباما باید از لینکولن یا چرچیل بیاموزد. وی باید از تمامی ابزار برای موفقیت در افغانستان استفاده کند. من با این استدلال ها اما مخالف هستم. آن افراد در جنگ هایی درگیر بودند که امنیت دولت آنها را زیر سوال برده بود. اوباما اما ریاست دخالت نظامی در کشوری دیگر برای مبازره با شبه نظامی گری را عهده دار است . به همین دلیل است که وی بسیار کمتر از چرچیل و ایزنهاور به بررسی اوضاع و سبک و سنگین کردن مسائل نیاز دارد و البته می تواند خون کمتری از سربازان و دلار کمتری از مالیات دهندگان را صرف این نبرد کند. ایالات متحده بیش از 2 میلیارد دلار در افغانستان و عراق هزینه کرده است .منطقی به نظر می رسد که رئیس جمهور نخواهد چک سفید امضا دیگری را در اختیار افغانستان قرار دهد . القاعده گروهی تروریستی و الهام بخش است . این گروه بیش از آنکه دیگر گروه های تروریستی را هدایت و راهنمایی کند مسئولیت الهام دهی به آنها و در حقیقت رهبر معنوی آنها بودن را عهده دار است .مقر این گروه در افغانستان است اما بر اساس داده های سیا این گروه تنها چند صد طرفدار در این کشور دارد . اعضای ثابت این گروه بیشتر در پاکستان مستقر هستند . تضعیف جایگاه این گروه امر بسیار ضروری است . اما حقیقت این است که گروه هایی نظیر القاعده و دیگر شبه نظامیان ؛ همچنان به حمله به منافع ایالات متحده ادامه می دهند .شوراندن گروه های تروریستی در سرتاسر جهان و مبارزه با ایالات متحده در هر نقطه ممکن در حقیقت وظیفه و رسالتی است که القاعده و گروه های شبه نظامی برای خود تعریف کرده اند . جنگ افغانستان در حقیقت بخشی از یک استراتژی بزرگ تر برای مبازره با تروریسم است . این استراتژی مبارزه با تروریسم هم بخشی از استراتژی دیگری با عنوان تامین امنیت ملی است. نمی توانیم به این مسیر بدون اعمال محدودیت های گاه و بیگاه ادامه دهیم. هر زمان که ما تصمیم به عقب نشینی از افغانستان بگیریم این کشور نابسامان به نظر می رسد . بعید به نظر می رسد که بتوانیم به موفقیت جدی و فراگیر در افغانستان برسیم.ما در حال مبارزه با طالبان هستیم. با گروهی محلی که بخشی از جمعیت پشتوی افغانستان را شامل می شود . پشتوها هم نیمی از جمعیت افغانستان را تشکیل می دهند . طالبان همواره بخشی از ساختار سیاسی افغانستان بوده و خواهد بود . برخی اوباما را به باد انتقاد می گیرند که ابتدا افغانستان را نخستین اولویت دولت خود خواند و اکنون حرکتی برای رسیدن به اهداف ابتدایی در این کشور جنگ زده از خود نشان نمی دهد . افغانستان یکی از فقیرترین کشورهای جهان است. به شدت درگیر اختلاف های قومی است . بارها در دامن جنگ داخلی افتاده است .آیا موسسه ها و نهادهای مدنی در این کشور تا دو سال آینده قابل راه اندازی خواهد بود؟آیا این اتفاق در عراق رخ داد؟ نیروهای ما در ماه اگوست از این کشور بیرون امدند. موفقیت ما در این کشور قابل کتمان نیست. با این همه عراق همچنان در دامان خشونت است . علاوه بر مسائل نظامی ، اوضاع سیاسی در عراق هم بسیار نابسامان است. این کشور می رود تا ائتلاف حاکمی را تجربه کند که بیشترین چهره های مخالف ایالات متحده را در خود جای داده است . اوباما در قبال افغانستان سیاست میانه خوبی را در پیش گرفته است. وی تلاش کرد تا زمان خوب و منابع کافی را در اختیار این کشور قرار دهد . وی به جنگ با طالبان رفت اما همزمان به امریکایی ها هم این امیدواری را داد که قرار نیست این نبرد بی پایان باشد. وی به همگان یادآوری کرد که ایالات متحده اولویت های دیگری هم دارد . فرماندهان ارتش ادعا می کنند که با این سیاست اوباما اکنون طالبان برای شکست سربازان امریکایی بیش از پیش احساس وظیفه می کنند. اما این مساله همواره مصداق عینی دارد چه امریکایی ها دو سال در افغانستان بمانند و چه ده سال. علاوه بر این آمریکایی ها قرار نیست افغانستان را کاملا ترک کنند. اوباما چند هزار سرباز را برای مدت زمان نامعلومی در افغانستان نگاه می دارد . اوباما تنها قرار نیست 100 هزار سرباز را به طور آماده باش در افغانستان نگاه دارد .در کتاب جدید گیدئون رز با عنوان " چگونه جنگ ها پایان می یابد؟" سردبیر فارین پالیسی ادعا می کند که امریکایی ها از شیوه به اتمام رسیدن جنگ هایی که خود آغاز می کنند خسته هستند. به همین دلیل است که آمریکایی ها با به راه انداختن جنگ ، از فکر کردن در بستر مسائل سیاسی و نظامی برای رسیدن به بهترین دستاورد حذر می کنند.به عنوان نمونه در کره ، ما به مدت یک سال و نیم جنگ خونینی را تجربه کردیم و در نهایت هم امروز روز تنها تعداد معدودی این ماجرا را به یاد دارند . اکنون و در شرایط فعلی تنها راه برای رسیدن به نتیجه معقول در استفاده اوباما از مغزش برای تبیین استراتژی های جدید نهفته است و نه استفاده از قلبش برای تصمیم گیری های احساسی.
واشنگتن پست چهارم اکتبر / ترجمه : سارا معصومی | |
|
الرئيسية 
ثبت نام 
ورود 
