صدای افغان/نویسنده: محسن پاک آیین/
امروز آنچه در عرصه حقوق بشر انجام می گیرد، استفاده ابزاری از این منشور بین المللی است به این گونه که با پوشش شعارهای حقوق بشری و قانون مداری در حاکمیت داخلی کشورهای مستقل مداخله کرده و استعمار را در لباسی جدید سامان دهد.
چندی قبل که در کابل به دیدار یکی از مقامات بلند پایه افغانستان رفته بودیم،وی در حالی که نمی توانست تاثر خود را پنهان کند،گفت نظامیان ارتش آمریکا پس از قتل مردم غیر نظامی و بخصوص کودکان،انگشتان قربانیان خود را می برند و با آنها بازی می کنند.روز جمعه سوم میزان ۱۳۹۰ هم دادگاه نظامی واشنگتن ،شاهد اعترافات تکان دهنده یکی از پنج عضو تیم کشتار غیر نظامیان ارتش آمریکا در افغانستان بود.آنان به جمع آوری مجموعه ای از انگشتان بریده شده غیر نظامیان افغان و کشتار وحشیانه کودکان با استفاده از نارنجک در ولایت قندهار اعتراف کرده بودند. در این جنایت ، جرمی مورلاک، سر دسته سربازان آمریکایی با یک سرباز دیگر بر سر چگونگی کشتن یک پسر بچه افغان مسابقه می دهند.ادامه…
آنها این پسربچه را صدا می کنند و در فاصله پنج متری وی،همزمان مورلاک نارنجکی را به سوی وی پرتاب کرده و هولمز با اسلحه اتوماتیک خود شش گلوله به سوی پسربچه شلیک می کند.در این مسابقه هولمز برنده می شود چون گلوله‌های شلیک شده توسط اسلحه او ،موجب مرگ پسر بچه افغان شده بود.
این حوادث انسان را به یاد علاقه یکی از روسای جمهور آمریکا به بریدن گوش و بینی سرخ پوستان می اندازد.اندور جاکسون رئیس جمهوری که عکس وی بر روی اسکناس های ۲۰ دلاری قرار دارد، به مثله کردن پیکر سرخ پوستان و بریدن سر آنان عشق می‌ورزید.جاکسون برای شمارش تعداد کشته شدگان سرخ پوست دستور داده بود بینی و گوش بریده آنان را بشمارند. او به گونه‌ای به کشتار سرخ پوستان اظهار علاقه می‌کرد که روزی به دستور او مراسم جشن مثله کردن پیکر ۸۰۰ سرخ پوست را بر پا کردند. دایوید ستانارد یکی ازتاریخ نگاران آمریکا در این باره نوشته است که اندرو جاکسون به مناسبت پیروزی بر قوم سرخ پوست ساندکریک روز ۲۷ مارس سال ۱۸۱۴ مراسم جشن و شادی برگزار کرد و سربازان او ماموریت بریدن بینی و گوش کودکان و زنان و مردان سرخ پوست را به عهده گرفتند.سربازان سفید پوست تا آنجا که می‌توانستند پوست بدن سرخ پوستان را نیز کنده تا آن را پس از دباغی برای اسب‌ها ریسمان ببافند.آری بهره گیری ارتش آمریکا از جنایتکاران و تبهکاران حرفه ای در افغانستان و مثله کردن و بریدن انگشتان قربانیان افغانی ،ریشه در تاریخ آمریکا دارد.
امروز ناتو متشکل از ۲۶ کشور اروپائی در کنار آمریکا،یعنی غربی هائی که مدعی حمایت از حقوق بشر هستند و کشورهائی مثل ایران را به نقض حقوق متهم می کنند،خود به ناقضان اصلی حقوق انسانها در افغانستان تبدیل شده اند. چندی پیش، تعدادی ازافراد وابسته به گروه های ضد جنگ در آمریکا که همگی از کارکنان عالی رتبه سیاسی، حقوقی و نظامی بودند، سفری به افغانستان داشتند این گروه با انتشار نتایج تحقیقات خود نوشتند که به دلیل جنگ افروزی های ناتو، ۵۶ درصد مردم افغانستان، بیمار هستند، ۵۰ درصد آنها به آب سالم دسترسی ندارند، ۴۲درصد زیرخطر فقر به سر می برند و تنها در سال ۲۰۱۰، دو هزار و سهصد نفر خودکشی کرده اند.
در نتیجه حضور ده ساله نظامی آمریکا در افغانستان، غیرنظامیان بارها و بارها در بمباران های کور قربانی شده اند و وضعیت معتادین در سطح پایتخت، نشان دهنده این است که آمار اعتیاد، در میان شهروندان افغانستانی به دلیل کشت وافر مواد مخدر، رو به افزایش است و کماکان آمریکا و ناتو به دلایل رونق بخشیدن به بازار فروشات تسلیحاتی ، استفاده از منابع و معادن افغانستان و دفن زباله های هسته ای به نقض حقوق بشر در افغانستان ادامه می دهند. اروپائیان سفید پوستی که عضو ناتو هستند و به اجرای تعهدات خود در افغانستان پای بند نمی باشند، موجب ظلم مضاعف شده است. آمار نیروهای نظامی افغانستان به رقمی نزدیک به دوبرابر، افزایش یافته؛ اما سیاست های سلطه طلبانه و عدم مسئولیت پذیری آنان ،آینده مردم مسلمان افغانستان را در هاله ای از ابهام فرو برده است.
با توجه به شواهد موجود، ارمغان حضور ناتو و نیروهای ایساف به فرماندهی آمریکا در افغانستان چیزی جز ویرانی و کشتار نبوده و اخبار مربوط به بازداشت و شکنجه ی افراد غیر نظامی و آزارو اذیت مردم توسط سربازان ناتو و بمب باران مناطق مسکونی به بهانه ی تخریب ادوات طالبان و القاعده همه مشکلاتی است که حقوق اولیه و طبیعی انسانی را به شدت نقض می کند.اغلب نهادهای بین المللی همانند سازمان دیده بان حقوق بشر علیرغم وابستگی به غرب،تعداد زیاد تلفات غیرنظامیان افغان را تائید کرده وخواستار حفاظت از جان غیرنظامیان در عملیات نظامی شده اند. آنان از وضعیت حقوق بشر در افغانستان ابراز نگرانی کرده و ناتو را به عدم رعایت موازین بین المللی و بخصوص بد رفتاری و شکنجه زندانیان متهم کرده اند.
پس از جنگ جهانی دوم، اندیشه جهانی حمایت از حقوق بشر به نقطه اوج خود رسید و با تصویب منشور ملل متحد در سال ۱۹۴۵، بستر مناسبی برای دفاع از حقوق بشر فراهم شد.اما متاسفانه در بعد عملی، سازمان های عهده دار برای بسط حقوق بشر در جوامع و سازمان های نظارتی به شدت سیاسی عمل نموده و واژه حقوق بشر به یک اهرم سیاسی برای اعمال فشار به کشورهای هدف شد. در عصر جنگ های جهانی اول و دوم ،از حربه حقوق بشر بر علیه آلمان نازی بهره برداری شد و مظلوم نمائی یهود و صهیونیسم را هدف قرار داد.در دوره جنگ سرد آمریکا و غرب از اهرم حقوق بشر بر علیه اتحاد جماهیر شوروی و اقطاب آنها مثل ویتنام،کره شمالی،کوبا و لیبی استفاده کردند.بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نیز،غرب از ابزار حقوق بشر،به عنوان یک حربه تبلیغاتی بر علیه جمهوری اسلامی ایران بهره جست.امروز آنچه در عرصه حقوق بشر انجام می گیرد، استفاده ابزاری از این منشور بین المللی است به این گونه که با پوشش شعارهای حقوق بشری و قانون مداری در حاکمیت داخلی کشورهای مستقل مداخله کرده و استعمار را در لباسی جدید سامان دهد.
در این زمان که مردم مسلمان ایران نگران وضعیت حقوق‌بشر در افغانستان بوده و آمریکا و اروپا را مسبب این امر می دانند،ضرورت دارد مقامات رسمی و نهادهای غیر دولتی ذیربط، با اقامه دعوی در نهادهای قضائی بین المللی و در نشست های ویژه ای که برای افغانستان برپا می گردد،به افشای جنایات ناتو در افغانستان پرداخته و جامعه جهانی را برای تحت فشار قراردادن آمریکا و اروپا برای ترک افغانستان بسیج نمایند.
الرئيسية 
ثبت نام 
ورود 
ناتو ناقض حقوق بشر در افغانستان 
